Wspomnienia Wiktora Ostrowskiego

Po 43 latach, z inicjatywy Muzeum Stutthof, po raz drugi zostały wydane wspomnienia "Warszawiacy w Stutthofie" autorstwa byłego więźnia obozu Stutthof Wiktora Ostrowskiego.

Tym razem oddajemy w Państwa ręce pozycję, która w znaczący sposób wyróżnia się z pośród publikacji oscylujących wokół martyrologicznej tematyki. W swoich wspomnieniach Wiktor Ostrowski opisał okres uwięzienia w więzieniu Pawiak i obozie koncentracyjnym Stutthof przez pryzmat szczęśliwych zbiegów okoliczności i więźniarskiego ruchu oporu. Książka "Warszawiacy w Stutthofie" została napisana lekkim stylem, uzupełnionym w zaskakujące w tej tematyce elementy humoru i dowcipu.

Wiktor Ostrowski urodził się w 1895 r. w Warszawie. W 1917 r. wyjechał do Moskwy, gdzie podjął naukę w technikum elektrycznym. Po powrocie do kraju ukończył Warszawską Szkołę Podchorążych Piechoty, uzyskując stopień podporucznika. W czasie II wojny światowej prowadził Konspiracyjną Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty AK.

22 marca 1944 r., pod zarzutem organizacji ruchu oporu, Ostrowski został aresztowany i osadzony w więzieniu Pawiak. Pod koniec maja tego samego roku przewieziono go w grupie 859 więźniów do obozu koncentracyjnego Stutthof, gdzie otrzymał numer 35 853. Po pewnym czasie został przydzielony do pracy w Niemieckich Zakładach Zbrojeniowych. Jako elektryk nadzorował montaż części do samolotu myśliwskiego Ta-152. Ponadto Ostrowski uczestniczył w organizacji nielegalnej twórczości artystycznej. Partycypował w występach więźniarskiego teatrzyku, pisał wiersze i piosenki, które stawały się pamfletem obozowej rzeczywistości. Został ewakuowany ze Stutthofu w "Marszu Śmierci". Doczekał wyzwolenia przez Armię Radziecką w tymczasowym obozie ewakuacyjnym w Gęsi w marcu 1945 r.

Po wojnie Wiktor Ostrowski wrócił do Warszawy. Początkowo był kierownikiem kina Atlantic i Polonia. W 1948 r. założył czasopismo "Kinotechnik", skierowane do technicznych pracowników kin. Równolegle ze stanowiskiem redaktora naczelnego w owym czasie rozpoczął działalność na rzecz Amatorskiego Ruchu Filmowego. Szkolił młodych filmowców oraz organizował kluby filmowe na terenie całej Polski. Wydał serię książek i artykułów o tematyce kinotechnicznej. Zmarł 13 października 1977 r.

Projekt graficzny drugiego wydania książki, pod redakcją Wirginii Węglińskiej i Joanny Gierczyńskiej, opracowała Katarzyna Pawlaczyk.

Autorzy wystawy:
Wirginia Węglińska, Marcin Owsiński (scenariusz)
Katarzyna Pawlaczyk (koncepcja graficzna)